W świetle humanistycznej wizji człowieka twórczość jest uważana za najistotniejszy przejaw naturalnego dążenia do samorealizacji. Sens życia ludzkiego tkwi w samospełnieniu, a możliwe jest ono dzięki indywidualnej, spontanicznej autoekspresji, intensywnemu przeżywaniu świata, a także akceptacji innych ludzi (Abraham Masłow).
Współczesna szkoła powinna uwzględniać tę naturalną potrzebę tworzenia, a ponadto winna wzmacniać u dziecka jego kreatywność i wiarę w siebie, pobudzać wyobraźnię.
Nie jest to oczywiście zadanie łatwe. Carl Rogers wskazał na dwa główne zewnętrzne warunki tworzenia: poczucie bezpieczeństwa i psychologiczną wolność.
Niełatwo budować we współczesnej szkole, w polskich warunkach, poczucie bezpieczeństwa. Przepełnione klasy, przemęczeni nauczyciele, złe warunki lokalowe, a w domu sfrustrowani rodzice - wszystko to nie sprzyja wzajemnej akceptacji nauczyciela i ucznia czy nawet uczniów między sobą. Jeśli do tego dodać często "represyjny" sposób wystawiania ocen, to uzyskamy obraz środowiska szkolnego dziecka dość często spotykany w naszych warunkach.
W takiej sytuacji trudno o stymulowanie "psychologicznej wolności" polegającej na swobodzie wyrażania swojej osobowości. Dlatego też często możemy spotkać wśród uczniów osoby pełne nieufności wobec świata i otaczających ludzi, osoby, które z niechęcią ujawniają swoje prawdzi-