DLACZEGO TEATR?
        Na pytanie zawarte w podtytule najprościej odpowiedzieć, odwołując się do tradycji. Teatr szkolny ma w Polsce i Europie spore osiągnięcia. Zbigniew Raszewski w "Krótkiej historii teatru polskiego" pisze, iż już w XVII i XVIII wieku istniała spora liczba szkolnych teatrów jezuickich i pijarskich, które dały w XVIII w. ok. czterech tysięcy przedstawień. Jednak oświata to ta dziedzina, w której na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat zmieniło się bardzo wiele i odwołanie do czasu sprzed stuleci może wydać się nie na miejscu. Zresztą pozycja teatru szkolnego, którego głównym celem było wystawianie przedstawień, bardzo osłabła po publikacji Petera Slade'a zatytułowanej "Child Drama" (1954). W książce tej Slade podważył sens dotychczasowych praktyk w szkolnych teatrach angielskich i zaproponował inny sposób pracy dzieci w szkołach - jak to określiła Halina Machulska we wstępie do "Dramy" Waya - "... zaczęto wykorzystywać techniki teatralne nie do popisywania się dziecka przed publicznością złożona z kolegów i rodziców, ale w celu zaktywizowania jego rozwoju".¹
W tym przeciwstawieniu teatru szkolnego dramie dopatruję się pewnego wartościowania z wyraźnym naznaczeniem "wyższości" dramy.