-go byli obserwatorami. Jednocześnie dostrzegają analogie pomiędzy współczesnym kinem sensacji a powieścią awanturniczo-przygodową, poznając lepiej środki, jakimi posługuje się teatr, a jakimi kino. Jest to również okazja, aby przed grupą każdy przedstawił swój sposób kojarzenia zjawisk życia codziennego. Specyfika tworzenia tej sceny pozwala na twórczy wkład w jej ostateczny kształt każdemu, kto bierze w niej udział.
Innym przykładem wybranego pytania może być:
Jakie znasz słynne miłości ukazane w literaturze?
Które z nich - Twoim zdaniem - są interesujące dla współczesnego czytelnika?
Praca nad sceną rozpoczyna się od przypomnienia sobie tych "słynnych miłości":
Tristan i Izolda, Romeo i Julia, Gustaw i Maryla, Oleńka i Kmicic, Danuśka i Zbyszko itd. Potem następuje przypomnienie najbardziej znanych cytatów związanych z tymi kochankami. Np.: "Kobieto, puchu marny ...", "Romeo, czemu ty jesteś Romeo", "Jędruś ran twoich niegodnam całować".
Zarówno imiona, jak i owe cytaty stanowią świetną warstwę tekstową dla przygotowywanej sceny. Każdy z uczniów otrzymuje do dyspozycji jedno imię i jeden cytat, którymi to słowami może  się  posługiwać na scenie.  Zaczynamy  zabawę  w dialogowanie tylko przy pomocy słów,